Οι αυξήσεις των τιμών, που πλήττουν τις οικονομίες ανά τον κόσμο από τα τέλη του περασμένου έτους, οφείλονται αφενός στις μάλλον συγκυριακές ιδιορρυθμίες της αγοράς και αφετέρου στην απορρύθμιση του άξονα προσφοράς και ζήτησης.

Από τη μία πλευρά, η μακρόχρονη διάρκεια της πανδημίας και οι συνεπαγόμενοι περιορισμοί, προκάλεσαν παύσεις στη διαδικασία της παραγωγής, αποδιάρθρωση στις μεταφορές και περιορισμό της προσφοράς σε προϊόντα όλων των ειδών. Ταυτόχρονα όμως με τη μειωμένη προσφορά, οι καταναλωτές, έχοντας συγκεντρώσει αυξημένες αποταμιεύσεις, τόσο λόγω του πολύμηνου αποκλεισμού, όσο και χάρη στις πολλαπλές παροχές από τα κυβερνητικά μέτρα στήριξης, βρίσκονται με ενισχυμένη αγοραστική δύναμη, πιέζοντας τη συνολική ζήτηση. 

Ο πληθωρισμός ήταν ανέκαθεν ένα οικονομικό φαινόμενο που λυνόταν μέσω της νομισματικής πολιτικής. Αντιθέτως, δημοσιονομικές παρεμβάσεις που υποδαυλίζουν την επιπλέον επιφόρτιση της ζήτησης, κινδυνεύουν να καταστήσουν δυσχερέστερη τη διαχείριση του φαινομένου. 

Προς το παρόν, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι ξαφνικές πληθωριστικές τάσεις πρόκειται να μετατραπούν σε μόνιμο χαρακτηριστικό του οικονομικού τοπίου, παρά την απότομη αύξηση του δείκτη του πληθωρισμού. Αντιθέτως, όσο οι επιχειρήσεις θα προσαρμόζονται σταδιακά στα νέα δεδομένα προσφοράς και ζήτησης, το πιθανότερο είναι ότι το φαινόμενο των ελλείψεων στα αγαθά θα ρυθμιστεί.