ΑΡΘΡΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΒΕΑ, κ. Κ. ΜΙΧΑΛΟΥ

ΕΦΗΜ.: ΑΞΙΑ

Ημερ. Δημοσ.: 28/11/2020

 

Ώρα να αποφασίσουμε

 

Σήμερα η Ελλάδα καλείται να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας της, τόσο από τη βαθιά ύφεση της προηγούμενης δεκαετίας, όσο και από την κρίση που έχει προκαλέσει η πανδημία. Καλείται να διαμορφώσει ένα νέο, διαφοροποιημένο αναπτυξιακό μείγμα, να ενισχύσει την παραγωγικότητά της, να αυξήσει την απασχόληση και τη συμμετοχή στην αγορά εργασίας, προκειμένου να επιτύχει διατηρήσιμη ανάπτυξη και σύγκλιση των εισοδημάτων με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

 

Η Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, αποτελεί έναν αρκετά αναλυτικό και εμπεριστατωμένο «οδικό χάρτη» των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για την επίτευξη αυτού του στόχου. Προτείνει ένα συνεκτικό σχέδιο δράσεων, μέσα από τις οποίες μπορούν να αντιμετωπιστούν χρόνιες στρεβλώσεις και παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, αλλά και να αναδειχθούν δυνατότητες και πλεονεκτήματα.

 

Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ως προς την αναγκαιότητα αυτών των δράσεων. Η μείωση του βάρους στη μισθωτή εργασία, η ολοκλήρωση του χωροταξικού σχεδιασμού, η βελτίωση της ποιότητας της νομοθετικής διαδικασίας και η επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης, η μεταφορά αρμοδιοτήτων και φορολογικών εσόδων σε τοπικό επίπεδο, η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος με εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού πυλώνα, η επιτάχυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού, η ενίσχυση της έρευνας, η ενθάρρυνση της επιχειρηματικής μεγέθυνσης, η στήριξη της μεταποίησης και του αγροτοδιατροφικού τομέα στο πλαίσιο της διαφοροποίησης του αναπτυξιακού μείγματος της χώρας, η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, η αναδιάρθρωση του συστήματος υγείας, η βελτίωση της στόχευσης των παροχών του κοινωνικού κράτους, είναι μεταρρυθμίσεις που η επιχειρηματική κοινότητα ζητά εδώ και χρόνια.

Το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να τις εφαρμόσουμε συντεταγμένα και χωρίς καθυστερήσεις. Τα αναπτυξιακά κονδύλια που έχει εξασφαλίσει η χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να στηρίξουν την υλοποίηση ενός μεγάλου μέρους των προτάσεων, ιδιαίτερα όσον αφορά την κινητοποίηση παραγωγικών επενδύσεων. Θα απαιτηθεί, παράλληλα, η δημιουργία πρόσθετου δημοσιονομικού χώρου, για να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι φορολογικές ελαφρύνσεις και να χρηματοδοτηθούν απαραίτητες πολιτικές σε άλλους τομείς. Ωστόσο, η πλέον κρίσιμη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη πολιτικής βούλησης και ευρύτερων συναινέσεων, γύρω από την εφαρμογή του σχεδίου.

Όπως αναφέρεται στην έκθεση, εάν το προτεινόμενο σχέδιο δράσεων υλοποιηθεί, μπορεί να οδηγήσει σε ετήσια αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ κατά 3,5% την επόμενη δεκαετία και του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας, σε ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης, στο 81% της Ε.Ε. από 67% που είναι σήμερα. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν σήμερα, η αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας θα είναι ασθενική και ευάλωτη, ενώ τα εισοδήματα θα παραμείνουν σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Είναι ώρα, λοιπόν, να αποφασίσουμε: θέλουμε να τολμήσουμε ένα μεγάλο άλμα στο μέλλον, να δημιουργήσουμε όρους ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία και περισσότερες ευκαιρίες ευημερίας για όλους; Ή θα προτιμήσουμε, για άλλη μια φορά, να μη «σπάσουμε αυγά» και να παραμείνουμε προσκολλημένοι στη μιζέρια, ψαλιδίζοντας τα φτερά των νέων ανθρώπων και στέλνοντας τους καλύτερους εκτός Ελλάδας;

Τώρα, θα πρέπει όλοι να αναλάβουν το ρόλο και τις ευθύνες που τους αναλογούν. Οφείλει η κυβέρνηση να δείξει την απαραίτητη πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα, ώστε να εξειδικεύσει, να προετοιμάσει και να προωθήσει την εφαρμογή των κατάλληλων μεταρρυθμίσεων. Οφείλουν, όμως, και τα κόμματα και οι κοινωνικοί εταίροι να συμβάλουν στη δημιουργία ενός ισχυρού πλαισίου συναίνεσης, συμμετέχοντας εποικοδομητικά στο σχετικό διάλογο, με γνώμονα τη σύνθεση και όχι τη στείρα άρνηση.

Σήμερα, έχουμε και το «χάρτη» και τα βασικά εργαλεία, για να διαμορφώσουμε το μέλλον που θα θέλαμε και που αξίζει η χώρα μας. Ας μη χάσουμε την ευκαιρία. Ας διδαχθούμε από τα λάθη, ας ανατρέψουμε τα στερεότυπα, ας αποφύγουμε τις μισές δουλειές και τα πισωγυρίσματα που είδαμε στο παρελθόν. Στηρίζοντας την ανασυγκρότηση του παραγωγικού μηχανισμού της χώρας και προωθώντας τις κατάλληλες δομικές αλλαγές, μπορούμε να διασφαλίσουμε όρους διατηρήσιμης ανάπτυξης και σταθερής προόδου στα επόμενα χρόνια. Πρόκειται για μια εθνική πρόκληση που μπορούμε να κερδίσουμε, με όραμα, ευθύνη, συναίνεση και συνεργασία.