Παρά τα πλήγματα που δέχθηκε την περασμένη χρονιά εξαιτίας της πανδημίας, ο τουρισμός παραμένει βασικός πυλώνας εξωστρέφειας και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Οι αναταράξεις που προκάλεσε η κρίση μπορεί να είναι παροδικές, ωστόσο παραμένει η ανάγκη για προσαρμογή της εθνικής στρατηγικής για τον τουρισμό, με γνώμονα την αειφορία και την αύξηση της προστιθέμενης αξίας που παράγει ο κλάδος. Το πολύτιμο κεφάλαιο φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που διαθέτει η χώρα μας, θα πρέπει να αξιοποιηθεί με βάση ένα σαφές όραμα, με σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο, με μακρόπνοο σχέδιο, με υψηλό επαγγελματισμό, με καινοτόμες μεθόδους και πρακτικές.

Σε αυτή την προσπάθεια κρίσιμο ρόλο μπορούν να έχουν οι στρατηγικές συνεργασίες μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, κυρίως μέσα από την υλοποίηση ανταποδοτικών έργων δημιουργίας ή αναβάθμισης τουριστικών υποδομών σε όλη τη χώρα. Παράδειγμα του οφέλους που μπορεί να αποφέρουν αυτού του είδους οι συμπράξεις, είναι ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, ένα επιχειρηματικό και λειτουργικό μοντέλο, που έχει αποδειχθεί επιτυχημένο στην πράξη, καθώς και η υλοποίηση του σχεδίου παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. 

Το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης δημιουργεί ένα ευρύ πεδίο ευκαιριών, για την υλοποίηση σημαντικών δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, οι οποίες θα συμβάλουν στη διαφοροποίηση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, στην ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, στη μείωση της εποχικότητας και στην αύξηση των εσόδων από τον τουρισμό. Σε επίπεδο υποδομών, οι παρεμβάσεις αφορούν έργα για την αναβάθμιση των τουριστικών και των περιφερειακών λιμένων, τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό και τη βελτίωση των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, κ.ά. Ευκαιρίες, ωστόσο, υπάρχουν και για επενδύσεις με στόχο την προώθηση θεματικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως ο αγροτουρισμός, ο καταδυτικός και ορεινός τουρισμός, ο τουρισμός ευεξίας κ.ά. Έχει εκτιμηθεί, για παράδειγμα, ότι η Ελλάδα μπορεί να προσελκύσει στα επόμενα χρόνια περίπου 500.000 επισκέπτες, στο πλαίσιο του ιατρικού τουρισμού. Η προοπτική αυτή μπορεί να υποστηριχθεί από το μοντέλο των συμπράξεων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, για την ανάπτυξη των κατάλληλων δομών και μονάδων υγείας, για την εξυπηρέτηση των ιατρικών τουριστών. 

Το θετικό για την Ελλάδα είναι ότι διαθέτει ήδη ένα αρκετά αποτελεσματικό πλαίσιο για τις ΣΔΙΤ και μια σημαντική εμπειρία στην υλοποίηση σχετικών έργων. Ωστόσο, κρίσιμη προϋπόθεση για την επιτυχημένη αξιοποίηση του συγκεκριμένου μοντέλου στην προσεχή περίοδο, είναι η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου, ελκυστικού πλαισίου για τους επενδυτές. Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι απαραίτητη η διευθέτηση συγκεκριμένων διοικητικών θεμάτων, π.χ. πολεοδομικά, χρήσεις γης κ.λπ., τα οποία δημιουργούν συχνά εμπόδια στους επενδυτές. Θα πρέπει, επίσης, να αντιμετωπιστούν, με την προώθηση των κατάλληλων μεταρρυθμίσεων, μια σειρά από άλλα προβλήματα που λειτουργούν ως αντικίνητρα: οι ελλείψεις και οι ασάφειες στη νομοθεσία, η γραφειοκρατία, οι αργοί ρυθμοί απονομής της δικαιοσύνης. 

Είναι, επίσης, απαραίτητο να ξεπεραστούν οι ιδεοληψίες που για χρόνια ταυτίζουν τη λέξη «επένδυση» με τη λέξη «ξεπούλημα». Η ταύτιση αυτή παγιδεύει τη χώρα και τις τοπικές κοινωνίες στο μαρασμό και στη μιζέρια, οδηγώντας σε απαξίωση σημαντικών υποδομών, στερώντας έσοδα, ευκαιρίες και θέσεις εργασίας. 

Σε αυτή την κρίσιμη για την χώρα περίοδο, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς ιδιωτικά κεφάλαια. Κι αυτό ισχύει ειδικά στον τομέα του τουρισμού. Αν θέλουμε δυναμική τουριστική ανάπτυξη στα επόμενα χρόνια, πρέπει να αξιοποιήσουμε σωστά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες της χώρας. Πρέπει να αναβαθμίσουμε τις υποδομές και τις υπηρεσίες μας, κινητοποιώντας σοβαρές ιδιωτικές επενδύσεις και συμπράξεις μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, με ξεκάθαρους κανόνες, με διαφανείς διαδικασίες, με ένα σταθερό και ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον.