Ο εκσυγχρονισμός της εγχώριας εργατικής νομοθεσίας, μέσω της εναρμόνισης με τις ευρωπαϊκές οδηγίες αλλά και της μεταφοράς καλών πρακτικών, είναι μια μεταρρύθμιση που η χώρα έχει ανάγκη εδώ και χρόνια. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο υπηρετεί επί της αρχής αυτή την προσπάθεια, ωστόσο απαιτείται προσοχή και βελτιώσεις σε συγκεκριμένα σημεία, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά στην πράξη. Η Επιμελητηριακή Κοινότητα, ενόψει της συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής, κατέθεσε συμπληρωματικό υπόμνημα με προτάσεις που απηχούν προβληματισμούς και επισημάνσεις των επιχειρήσεων, σε μια σειρά από διατάξεις.    

Μεταξύ άλλων, τονίζεται εκ νέου η ανάγκη σαφέστερων ορισμών σε αρκετά σημεία του νομοσχεδίου και κυρίως στο Άρθρο 1, όπου υπάρχει αναφορά σε «σειρά από απαράδεκτες συμπεριφορές και πρακτικές…» χωρίς αυτές να ορίζονται και να οριοθετούνται περαιτέρω. Για την αποφυγή παρανοήσεων και καταχρηστικών εφαρμογών, είναι απαραίτητο να αποσαφηνιστεί αυτή η ορολογία.

Αποσαφήνιση και συμπλήρωση με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, απαιτείται και στη διάταξη, η οποία εισάγει την έννοια των ευέλικτων μορφών εργασίας, ώστε να μην υπάρχουν παρανοήσεις και προβλήματα στην ορθή εφαρμογή της. Χρειάζεται, επίσης, ιδιαίτερη προσοχή στη διατύπωση των ρυθμίσεων που αφορούν την τηλεργασία, καθώς και ορισμένες διοικητικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων. Πρόταση των Επιμελητηρίων είναι να συζητηθεί το θέμα αυτό στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για την σύσταση της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης εργασίας και μέσω αυτής να εισαχθούν οι νέες ρυθμίσεις.

Ένα θέμα που απασχολεί τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις είναι το υψηλό διοικητικό κόστος της διαδικασίας που προβλέπουν οι διατάξεις για την καταπολέμηση της βίας και της παρενόχλησης. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνεται η αύξηση του κατώτατου ορίου εργαζομένων από τους 20 στους 70, προκειμένου να ισχύει η διάταξη και η παροχή δωρεάν συμβουλευτικών υπηρεσιών στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ώστε να είναι και σε αυτές δυνατή η αντιμετώπιση των σχετικών φαινομένων.

Σε σχέση με τις διατάξεις που αφορούν την εξισορρόπηση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να διασφαλίζεται παράλληλα η συνέχεια και ο ομαλός προγραμματισμός της λειτουργίας της επιχείρησης, ενώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα κοινωνικά μέτρα που εισάγει το νομοσχέδιο – άδεια πατρότητας, γονική άδεια, άδεια φροντιστή - θα χρηματοδοτηθούν με κρατικούς πόρους.

Επίσης, με δεδομένο το υψηλό κόστος εγκατάστασης των συστημάτων για την ψηφιακή κάρτα εργασία, κρίνεται απαραίτητη η οικονομική συνδρομή του κράτους, ώστε οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να μπορέσουν να την εφαρμόσουν, χωρίς ελλείψεις. 

Τέλος, θα πρέπει να επανεξεταστεί το ύψος των προβλεπόμενων προστίμων, τα οποία είναι εξοντωτικά για τον εργοδότη και να αναθεωρηθεί η διάταξη του άρθρου 78, το οποίο προβλέπει διοικητικές κυρώσεις για τη μη έγκυρη καταχώρηση αλλαγών του ωραρίου ή της οργάνωσης του χρόνου εργασίας στο σύστημα Εργάνη. Πρόκειται για ένα μέτρο που παραβλέπει την ύπαρξη έκτακτων περιστάσεων, για λόγους φόρτου εργασίας ή άλλων απρόβλεπτων αναγκών. Όσον αφορά δε την επιπρόσθετη αποζημίωση, το ποσοστό του 120% που εισάγει το νομοσχέδιο είναι υπερβολικό και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις επιχειρήσεις. 

Το εργασιακό νομοσχέδιο αποτελεί σαφώς μια θετική προσπάθεια, επιδέχεται ωστόσο σημαντικών βελτιώσεων, προκειμένου να εξελιχθεί σε ένα άρτιο και ολοκληρωμένο νομοθέτημα, το οποίο θα είναι εύκολα εφαρμόσιμο και αποδεκτό από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.