Η ταχύτητα με την οποία μεταμορφώνεται διεθνώς η παραγωγική διαδικασία και η προσδοκία για πραγματοποίηση σημαντικών νέων επενδύσεων στη χώρα καθιστά τη δια βίου μάθηση και κατάρτιση εξαιρετικά αναγκαία.

 

Η Πολιτεία πρέπει και οφείλει να μεριμνήσει ώστε να βρεθούν κατάλληλοι μέθοδοι, ώστε οι δράσεις κατάρτισης να επιτυγχάνουν τους στόχους τους: τη βελτίωση των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού ιδιαίτερα ως προς τις νέες τεχνικές και τεχνολογικές απαιτήσεις. Ο τρόπος για να πετύχει η Πολιτεία ένα τέτοιο εθνικά αναγκαίο στόχο δεν είναι να ξεκινήσει ένα αγώνα κατά τη διαφθοράς και της διαπλοκής στο χώρο της κατάρτισης και της δια βίου μάθησης.

 

Αντιθέτως, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συνδέσει την χρηματοδότηση αυτών των δράσεων με την απόκτηση διεθνούς πιστοποιητικού γνώσης, συνήθως κατόπιν εξέτασης.  Με αυτόν το τρόπο, αφενός θα υπάρχει η βεβαιότητα ότι τα κονδύλια αυτά δεν θα οδηγηθούν σε εικονικές καταρτίσεις, αόριστου περιεχομένου και αφετέρου θα παρέχεται η δυνατότητα σημαντικής, ουσιαστικής και τεκμηριωμένης βελτίωσης των δεξιοτήτων κάθε ωφελούμενου μέσω της απόκτησης πιστοποιητικών εγνωσμένου κύρους, με μικρό ή μηδενικό κόστος για αυτόν.

 

Επιπλέον, μέσω της απόκτησης πιστοποιητικών εγνωσμένου κύρους θα υποχρεωθούν όλες οι δομές κατάρτισης να κάνουν καλά τη δουλειά τους διαφορετικά κανείς από τους υποψηφίους καταρτισμένους δεν θα τους επιλέγουν στο άμεσο μέλλον εφόσον το βασικό κριτήριο θα είναι η τελική επιτυχία στην απόκτηση πιστοποιητικού γνώσης το οποίο και θα μπορεί να του εξασφαλίσει μια θέση στην αγορά εργασίας.                

 

Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τη σημερινή γκρίζα πραγματικότητα. Να διαθέτουμε υψηλό ρυθμό ανεργίας, ιδίως στους νέους, οι επιχειρήσεις να αναζητούν και να μην βρίσκουν εξειδικευμένο προσωπικό και τη ίδια ώρα από κάθε ΕΣΠΑ να διαθέτουμε σημαντικά ποσά για δια βίου μάθηση και κατάρτιση χωρίς οι πόροι αυτοί  να πιάνουν τόπο. Μόνο από το τρέχον ΕΣΠΑ 3,5 δις € κατευθύνονται στην Δια βίου Μάθηση και Κατάρτιση. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι πιάνουν τόπο αυτά τα λεφτά; Αξιολογείτε η αποτελεσματικότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης; Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι η Ελλάδα παραμένει ουραγός σε διεθνείς αξιολογήσεις που αφορούν το ανθρώπινο κεφάλαιο, όπως ο Δείκτης Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (27η θέση στις 28 χώρες συνολικά και 25η θέση στον υπό – δείκτη «ανθρώπινο κεφάλαιο» για το έτος 2020) και ο διαγωνισμός του προγράμματος PISA του ΟΟΣΑ (42η-44η θέση στις 77-78 χώρες και αυτόνομες επαρχίες για το έτος 2018). 

 

Όπου και να κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε δημόσιες και ιδιωτικές δομές δια βίου μάθησης και κατάρτισης. Σημαντικοί πόροι έχουν διατεθεί από τα κοινοτικά κονδύλια. Χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι έχουν συμμετέχει σε προγράμματα κατάρτισης. Και όμως οι επιχειρήσεις αναζητούν και δεν βρίσκουν το αναγκαίο προσωπικό. Πρέπει να μπει ένα οριστικό τέρμα σε αυτό το τέλμα. Χρειάζεται επανεκκίνηση με καθαρούς κανόνες  όπου ο κάθε ένας θα έχει την ευκαιρία να δείξει αν μπορεί να παραμείνει σε αυτό το κρίσιμο τομέα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.