ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΒΕΑ, κ. Κ. ΜΙΧΑΛΟΥ

ΕΦΗΜ.: ΗΜΕΡΗΣΙΑ (ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ)

Ημερ. Δημοσ.: 26/11/2017

 

Τι αλλαγές φέρνει στον επιμελητηριακό θεσμό ο τελευταίος νόμος 4497/2017 που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή;

 

Επί της ουσίας, ο νέος Επιμελητηριακός νόμος εισάγει έναν νέο θεσμό εξαιρετικά χρήσιμο για τις επιχειρήσεις, τα Κέντρα Υποστήριξης Επιχειρήσεων, με στόχο η Υπηρεσία Μιας Στάσης που λειτουργούσε μέχρι σήμερα με πολύ μεγάλη επιτυχία για την ίδρυση επιχειρήσεων να επεκταθεί σε όλα τα στάδια του κύκλου ζωής μιας επιχείρησης.

 

Ταυτόχρονα, θεσπίζεται κι ένα νέο συμβουλευτικό όργανο, το Περιφερειακό Επιμελητηριακό Συμβούλιο, με στόχο οι αναπτυξιακές δράσεις των Επιμελητηρίων να συντονίζονται για μέγιστη απόδοση με τον ευρύτερο περιφερειακό σχεδιασμό.

 

Υπάρχει κι ένας σημαντικός αριθμός ρυθμίσεων για την ανάπτυξη συνεργειών μεταξύ των Επιμελητηρίων, ενώ δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις ενίσχυσης του προσωπικού τους, χωρίς επιβάρυνση ούτε του κρατικού προϋπολογισμού, ούτε των Επιμελητηρίων.

 

Σημαντικές είναι και οι αλλαγές που επιφέρει ο νέος νόμος στη διενέργεια της εκλογικής διαδικασίας και στη σύνθεση των Διοικητικών Συμβουλίων και των Διοικητικών Επιτροπών.

 

 

 

Ποια είναι η εικόνα που έχετε από το ελληνικό επιχειρείν; Τα μακροοικονομικά στοιχεία δείχνουν επιστροφή της εγχώριας οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το κλίμα αυτό έχει αποτυπωθεί και στην πραγματική οικονομία;

 

Πράγματι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το 2017 θα κλείσει με ανάπτυξη της τάξης του 1,8% του ΑΕΠ, ενώ για το 2018 ο ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται να φθάσει στο 2,4% του ΑΕΠ.

 

Παρά το γεγονός ότι οι επιδόσεις αυτές είναι χαμηλότερες σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις, παραμένουν εντός των στόχων. Εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα για το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού για το 2017, που φαίνεται τελικά να διαμορφώνεται στο 2,8% του ΑΕΠ, έναντι του 1,75% που ήταν ο αρχικός στόχος.

 

Εδώ βεβαίως υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα. Από πού προήλθε αυτή η υπεραπόδοση; Η υπερκάλυψη του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει ουσιαστικά ότι το κράτος αφαίρεσε από τους πολίτες και τις επιχειρήσεις περισσότερους πόρους από όσους ήταν απαραίτητο.

 

Γι αυτό λοιπόν, η ανάκαμψη στην πραγματική οικονομία, αν και είναι υπαρκτή, είναι αισθητά μικρότερη από την εικόνα που παρουσιάζουν τα μακροοικονομικά στοιχεία.

 

 

 

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει προκειμένου η ελληνική οικονομία να έχει βιώσιμη ανάπτυξη για τα επόμενα χρόνια;

 

Είναι αδήριτη ανάγκη η αλλαγή του μείγματος της δημοσιονομικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που εστιάζεται στην υπερφορολόγηση επιχειρήσεων και πολιτών. Καμία δημοσιονομική επίδοση δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμη όμως, όταν στηρίζεται αποκλειστικά στην υπερφορολόγηση και στην αποστράγγιση της πραγματικής οικονομίας.

 

Ο μόνος τρόπος για να πετύχουμε την πολυπόθητη βιώσιμη ανάπτυξη είναι η στροφή στην παραγωγή. Ο πλούτος μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από νέες επενδύσεις και δραστηριότητες που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και εισοδήματα, μέσα από τις εξαγωγές περισσότερων και υψηλότερης αξίας προϊόντων και υπηρεσιών.

 

Χρειάζεται ανάπτυξη για να στηριχθούν οι επιχειρήσεις και να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Σε αυτό το μέτωπο πρέπει επιτέλους να υπάρξει σοβαρή πολιτική βούληση και αποτελεσματικότητα.

 

Έχετε διαπιστώσει κάποια αλλαγή στις μορφές επιχειρηματικής δραστηριότητας που ασκούνται εν μέσω της κρίσης ή εξακολουθούν να... «ανθούν» καφετέριες και σουβλατζίδικα; Ποιοι είναι οι νέοι τομείς που προσελκύουν το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών;

 

Αν δεν βελτιωθεί πραγματικά η ανταγωνιστικότητα της πραγματικής οικονομίας και το περιβάλλον άσκησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάκαμψη και ανάπτυξη. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι, ότι και στην Ελλάδα της κρίσης, εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν οι μορφές επιχειρηματικής δραστηριότητας που δεν δημιουργούν προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία.

 

Ακόμη και τώρα, ένας σημαντικός αριθμός όψιμων επιχειρηματιών βλέπει την επιχειρηματικότητα απλά και μόνο ως διέξοδο από το πρόβλημα της ανεργίας.

 

Αυτή η κουλτούρα πρέπει να αλλάξει. Χρειάζονται παραγωγικές επενδύσεις και όχι ευκαιριακές επιχειρηματικές δράσεις.

 

Ως χώρα και επιχειρηματικός κόσμος πρέπει να στρέψουμε τις επιχειρηματικές μας δράσεις σε τομείς όπου έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα.

 

Μερικοί από τους βασικούς τομείς που πρέπει να στραφούμε είναι οι εξής:

 

1.                   Ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων,

2.                  Δημιουργία Εμπορευματικών Κέντρων και Κόμβων Συνδυασμένων Μεταφορών

3.                  Ανάπτυξη Αιολικών Πάρκων

4.                  Προώθηση μεγάλων ενεργειακών projects

5.                  Αξιοποίηση των Λιμένων

6.                  Αξιοποίηση του Παράκτιου Μετώπου της Αττικής

 

Φυσικά, τομείς που μπορεί να επιφέρουν προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία είναι ο τουρισμός, η ναυτιλία, η στροφή στην ποιοτική γεωργία και στην καθετοποίηση της αγροτικής μας παραγωγής και στον τομέα των υπηρεσιών, η αναβάθμιση της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της προσφοράς ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.

 

Αναφορικά με ένα μεγάλο ζήτημα που απασχολεί χιλιάδες επιχειρήσεις, το οποίο δεν είναι άλλο από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, θεωρείτε ότι ο Εξωδικαστικός Μηχανισμός μπορεί να προσφέρει ουσιαστικές λύσεις;

 

Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός είναι μια διαδικασία που μπορεί, πράγματι, να βοηθήσει πολλές επιχειρήσεις οι οποίες διαθέτουν βιώσιμα επιχειρηματικά σχέδια. Ο στόχος αυτός, όμως, θα κριθεί στην εφαρμογή. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός μηχανισμός για τη διαχείριση του μεγάλου όγκου των υποθέσεων που προκύπτει. Η ταχύτητα και η αποκεντρωμένη αντιμετώπιση των ζητημάτων είναι τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν την εξωδικαστική διαδικασία επίλυσης διαφορών, σε σχέση με την παραδοσιακή δικαστική οδό. Για να αποτυπωθούν στην πράξη αυτά τα οφέλη, θα πρέπει να αναλάβει ενεργό ρόλο στη διαδικασία διαχείρισης και εποπτείας ένας φορέας με κατάλληλη εμπειρία και δομή, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει άμεσα και ευέλικτα τα πρακτικά ζητήματα. Και τα κατά τόπους Επιμελητήρια της χώρας είναι ο μόνος φορέας που μπορεί να αναλάβει με επιτυχία αυτή την αποστολή. Έχουμε ζητήσει, λοιπόν, με συγκεκριμένη πρόταση από την Πολιτεία να αναθέσει συγκεκριμένες αρμοδιότητες εποπτείας και διαχείρισης στα Επιμελητήρια, προκειμένου να εξασφαλίσει την ομαλή εφαρμογή ενός κρίσιμης σημασίας νομοθετικού πλαισίου.

 

 

Εκτός βέβαια από το θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, διόλου ευκαταφρόνητο είναι και το ζήτημα της χρηματοδότησης των επιχειρήσεων, δεδομένου ότι οι στρόφιγγες των τραπεζών παραμένουν ουσιαστικά κλειστές για τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων. Ποια είναι τα δεδομένα και τι εκτιμάτε ότι πρέπει να γίνει προκειμένου να εισρεύσει στην αγορά πολύτιμη ρευστότητα;

 

Το πρόβλημα της ρευστότητας είναι πραγματικά ένα από τα πλέον καυτά ζητήματα που απασχολούν σήμερα την επιχειρηματικότητα. Κι αυτό γιατί συνδέεται άρρητα με την κατάσταση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

 

Από το 2010 η χώρα έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει συγκεκριμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο τραπεζικό της σύστημα. Στην πορεία μέχρι σήμερα έγιναν αρκετές ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, χωρίς ωστόσο, να έχουμε φτάσει ακόμη μέχρι σήμερα στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

 

Το πλέον βασικό λοιπόν είναι η πλήρης εξυγίανση του τραπεζικού μας συστήματος που είναι συνδεδεμένη με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

 

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να γίνει ταχύτερη και πιο ευέλικτη η χρηματοδότηση μέσω του ΕΣΠΑ, αλλά και η πλήρης αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων κοινοτικών εργαλείων που υφίστανται σήμερα.