ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΕΕ & ΕΒΕΑ, κ. Κ. ΜΙΧΑΛΟΥ

Εφημ.: Η ΑΞΙΑ

Ημερ. Δημοσ.: 11/6/2016

 

«Αρνητικό σήμα για τους επενδυτές ο αναπτυξιακός νόμος»

Πόσο θεωρείτε πράγματι αναπτυξιακό το νέο νόμο; Πιστεύετε ότι κινείται στη σωστή κατεύθυνση;

Κατ’ αρχάς, χαιρετίζω το γεγονός ότι επιτέλους ήρθε ένας αναπτυξιακός νόμος τον οποίο περιμένουμε εδώ και 15 μήνες. Από εκεί και πέρα ο νόμος αυτός χρήζει σημαντικών τροποποιήσεων προκειμένου να καταστεί αποτελεσματικός. Κυρίως, πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 77, το οποίο αναφέρεται στις προκαταβολές των προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων. Διότι ενώ εμείς επιχειρούμε να πείσουμε την κυβέρνηση ότι θα πρέπει η εκταμίευση των εγκεκριμένων από τους δύο προηγούμενους νόμους επιχορηγήσεων να γίνουν το ταχύτερο δυνατόν, δυστυχώς το νομοσχέδιο του υπουργείου τροποποιεί τον τρόπο καταβολής τους και προβλέπει επτά έτη για την είσπραξη της ενίσχυσης. Προφανώς σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο της έλλειψης ρευστότητας και της γενικότερης οικονομικής δυσχέρειας, αυτό δεν βοηθάει καθόλου και θα έχει επιπτώσεις στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Αυτή είναι η αξιοπιστία του ελληνικού κράτους; Η αναξιοπιστία θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στην αγορά. Επίσης, δίνει αρνητικό μήνυμα στους επενδυτές δεδομένου ότι υπάρχουν γειτονικές χώρες με εξαιρετικά ανταγωνιστικούς φορολογικούς συντελεστές και σταθερό πλαίσιο υλοποίησης επενδύσεων. Τα επενδυτικά σχέδια των δύο παλαιών νόμων μπορούν επίσης αντί για τις επτά ετήσιες δόσεις να επιλέξουν το κίνητρο των φοροαπαλλαγών, αλλά αυτό δεν αποτελεί επιλογή ουσιαστικά λόγω της έλλειψης σταθερότητας του φορολογικού πλαισίου.

 

Με το φορολογικό νομοσχέδιο η κυβέρνηση πέρασε μέτρα που ακόμα και στελέχη της χαρακτηρίζουν ως υφεσιακά. Εσείς τι πιστεύτε;

Για μια ακόμη φορά επιχειρείται να δοθεί λύση στα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας με μέτρα αποσπασματικού και καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα, που αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν το ζήτημα αλλά αντίθετα το οξύνουν. Αποδεδειγμένα, κάθε αύξηση φόρου στην ήδη υπέρμετρη φορολόγηση που υφίστανται επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα καλλιεργεί το έδαφος για αύξηση των κρουσμάτων φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής.  Σήμερα οι ελληνικές επιχειρήσεις συνολικά επιβαρύνονται με φόρους που φθάνουν το 52% των εσόδων τους. Και δυστυχώς, τα μέτρα που προωθήθηκαν και προωθούνται επέφεραν και θα συνεχίσουν να επιφέρουν νέες μεγάλες επιβαρύνσεις, όπως για παράδειγμα η αύξηση κατά 50% του συντελεστή φορολόγησης των μερισμάτων, που διαμορφώνεται πλέον στο 15%, από 10% που ισχύει σήμερα. Καταστροφική για την ελληνική οικονομία και την αγορά θα αποβεί και η αύξηση του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ από το 23% στο 24%. Η αύξηση αυτή του ΦΠΑ θα δώσει τη χαριστική βολή στην αγορά, καθώς θα επιφέρει αυξήσεις τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες, ακόμη και των καθημερινών αναγκών των νοικοκυριών σε μια περίοδο κατακόρυφης πτώσης της αγοραστικής κίνησης.

Ενώ, αν συνυπολογιστούν και οι  διατάξεις του ασφαλιστικού με τις οποίες αυξήθηκαν και οι εργοδοτικές εισφορές,  επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο  το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Απόδειξη άλλωστε αποτελούν και τα αποτελέσματα της έρευνας του τελευταίου Οικονομικού Βαρόμετρου του ΕΒΕΑ, σύμφωνα με τα οποία 7 στους 10 δηλώνουν αδυναμία να εκπληρώσουν τις φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους.

 

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, όπως η εισαγωγή του αναπτυξιακού νόμου, θα οδηγήσει σε μια περίοδο σταθεροποίησης και ανάπτυξης. Εσείς τι προβλέπετε για το επόμενο διάστημα;

Μετά από μια μακροχρόνια διαπραγμάτευση και μόνο η επίτευξη επιτέλους μιας συμφωνίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως ευκαιρία για μια νέα αρχή για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσει η ελληνική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι η επιστροφή στην ανάπτυξη, που προϋποθέτει όμως ένα νέο μείγμα πολιτικής που θα έχει ως κινητήριο δύναμη τον ιδιωτικό τομέα. Για αυτό πρωτίστως με τα χρήματα της πρώτης δόσης που θα δοθούν από τους πιστωτές θα πρέπει να αρχίσει η εξόφληση των ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, δεδομένης της έλλειψης ρευστότητας που υπάρχει στην ελληνική αγορά.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση χωρίς καμία απολύτως καθυστέρηση θα πρέπει να επιταχύνει και να ολοκληρώσει άμεσα τις διαρθρωτικές αλλαγές τόσο στην οικονομία όσο και στο κράτος. Όχι ως απαιτήσεις των δανειστών που πρέπει να ικανοποιηθούν αλλά ως μια εθνική αναγκαιότητα για τη δημιουργία μιας σύγχρονης, παραγωγικής και ανταγωνιστικής ελληνικής οικονομίας. Οι προσπάθειες για την επίλυση του μεγαλύτερου ίσως προβλήματος της ελληνικής οικονομίας, αυτού της φοροδιαφυγής, θα πρέπει να συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση. Απαιτείται η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών αλλά ταυτόχρονα και η θέσπιση κινήτρων τόσο προς τις επιχειρήσεις όσο και προς τους καταναλωτές για την αποφυγή κρουσμάτων φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Και βέβαια, μια ενδεχόμενη επιτυχία σε αυτή την προσπάθεια να συνδεθεί άμεσα με μείωση των φορολογικών συντελεστών.

Η κυβέρνηση οφείλει να προβεί άμεσα στη διαμόρφωση ενός σαφούς εθνικού σχεδίου ανάπτυξης, με μακρόπνοο προσανατολισμό και σαφείς προτεραιότητες υλοποιώντας τόσο τις απαιτούμενες ιδιωτικοποιήσεις όσο και τα ώριμα μεγάλα έργα  υποδομών που θα προσδώσουν προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία και θα δημιουργήσουν βιώσιμες θέσεις απασχόλησης.

Η επιμελητηριακή κοινότητα ήδη έχει ξεκινήσει μελέτες με στόχο να προτείνει στην κυβέρνηση ένα σχέδιο υλοποίησης έναν οδικό χάρτη μεγάλων αναπτυξιακών έργων.

 

Κύριε πρόεδρε, σε περίπτωση που ενεργοποιηθεί ο δημοσιονομικός «κόφτης» τι θα σημάνει αυτό για την ελληνική οικονομία;

Ευχής έργον θα ήταν να μην απαιτηθεί να ενεργοποιηθεί ο «κόφτης» δαπανών, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση θα απαιτηθεί η λήψη επίπονων μέτρων, ακόμη και η περικοπή μισθών και συντάξεων. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πάντως ότι ο κόφτης δαπανών είναι ένας μηχανισμός επιβολής δημοσιονομικής πειθαρχίας, που είναι αναγκαίος για την εύρυθμη λειτουργία ενός κράτους, υπό την προϋπόθεση όμως ότι αυτός δεν συνδέεται με μνημόνια και συμφέροντα των δανειστών, αλλά ενεργοποιείται από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις και με γνώμονα την ορθή εκτέλεση των προϋπολογισμών του κράτους.

 

Για 13^ο – 14^ο μισθό

Έχω την εντύπωση ότι δεν τίθεται θέμα περικοπής 13^ου και 14^ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, καθώς δεν προβλέπεται τέτοια υποχρέωση στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου – υπάρχει γενική αναφορά στην εφαρμογή «καλών ευρωπαϊκών πρακτικών». Η συζήτηση αυτή, ωστόσο, αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η εκτίναξη του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας. Αυτό το δυσβάστακτο κόστος είναι που διαβρώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, μειώνει το εισόδημα των εργαζομένων, αποτρέπει την αύξηση των θέσεων εργασίας και λειτουργεί ως αντικίνητρο για επενδύσεις. Σε κάθε περίπτωση δεν είμαστε σύμφωνοι για περαιτέρω μείωση μισθών, ενώ δεν μας απασχολεί το πώς αυτοί θα κατανέμονται στη διάρκεια ενός έτους, με απλά λόγια δηλαδή αν θα είναι 12 ή 14, αρκεί οι ετήσιες απολαβές να μην υποστούν περαιτέρω καθίζηση.

 

Για αποκρατικοποιήσεις

Σε αυτή την κρίσιμη για την χώρα περίοδο, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς ιδιωτικά κεφάλαια, όπως αυτά που θα προέλθουν και θα επενδυθούν με τις αποκρατικοποιήσεις. Είναι στο χέρι της Πολιτείας το να τα προσελκύσει και στη συνέχεια να φροντίσει να αξιοποιηθούν σωστά. Με ξεκάθαρους κανόνες και όρους, ώστε να αποδίδουν όφελος για την οικονομία και τους πολίτες

Δυστυχώς στην Ελλάδα οι λέξεις «ιδιώτης» και «επενδυτής» ταυτίζονται σχεδόν με τη λέξη «ξεπούλημα». Η ταύτιση αυτή υπάρχει στο μυαλό όσων ακόμα θεωρούν την ιδιωτική πρωτοβουλία ως εκ φύσεως εχθρική προς το δημόσιο συμφέρον. Και παγιδεύουν τις τοπικές κοινωνίες στο μαρασμό και στη μιζέρια, κρύβοντάς τους την αλήθεια: ότι το μεγαλύτερο ξεπούλημα είναι η απαξίωση της δημόσιας περιουσίας. Είναι το να αφήνουμε υποδομές που οι πολίτες έχουν πληρώσει με τους φόρους τους να ρημάζουν και να καταρρέουν. Είναι το να στερούμε από τις τοπικές κοινωνίες έσοδα, ευκαιρίες και θέσεις εργασίας, αντί να αξιοποιούμε τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητές τους.